Dokunmak için kullanmadığımız ellerimizi unutacağız. Sarılmak için kullanmadığımız kollarımızı unutacağız. Görmek için kullanmadığımız gözlerimizi unıtacağız. Sadece telefondan gelen sesleri duyması dışında duyuma kapalı kulaklarımızı unutacağız. Hücremizi (evimizi) kokladığımız; sokağı, çiçeği, insanı koklamadığımız burnumuzu unutacağız. Sevmek için kullanmadığımız kalbimizi unutacağız. Düşünmek için kullanmadığımız aklımızı unutacağız.
Covid19 kaynaklı ölümlerin bize ; açlıktan, salgın hastalıklardan, sıtma, ebola, inflenza, aidsten, terörden kaynaklı ölümleri, kadın cinayetlerini, intiharları, savaşları hatırlatması gerekirken tam tersine bunların hepsini unutturuyor.
Mutasyon geçiren bir molekül üzerinden kendi mutasyonunu, "düşmesem de inecektim" paradigmasına benzer biçimde, sağlayan dünya düzeninin virüsü kendi üretmemiş olsa bile bunu bir paravan olarak kullandığını düşünüyorum. Tıpkı bu molekülün vücuda bağlanımını sağlayan üzerindeki yağ kitlesi gibi, molekülün varlığının da aynı formda kullanılarak insan bilincine "hiç görülmemiş" gibi kavramlarla hiç görülmemiş bir biçimde yerleştirildiğini, yaratılan korkunun veri kaynaklı ve dinsel bir korkuya benzediği görülmeyen göktanrısının görünen tanrılarıyla yeni bir hayat oluşturulduğunu görüyorum. Kapitalizm ölürken mutasyon geçiriyor. Yeni kapitalizm oluşuyor. Viral kapitalizm. Görülmeyen. Berbarinde yeni bir yaşam tarzı oluşturuyor. “Hücresel modüler system”. Ülkeler, şehirler, mahalleler, evler ve odalar… Hücresel medya (sosyal medya denilen aslında ismiyle gayrımüsemma) yoluyla veriler alınıp bir algoritmaya dönüştürülüyor ve aynı yöntemle işlenen veriler yeniden bilince yükleniyor, sadece RAM i ve HARDDİSC i olan yeni bir varlığa dönüştürülüyor insan.
Verilerin (data) bilgiye dönüştürüldüğü bir çağdan bilgilerin veriye dönüştüğü bir çağa geçiş yapıyoruz. Akıllı telefon uygulamaları ile sanal (fake) bireyler oluşturup ve yine o bireylerin kendileri aracılığıyla canlı yayınlar, aforizma şiir, söylev imkanları sağlayan platformlarla üzerinden fertlerin kendi başına etkin olduğu algısı oluşturuluyor. Ama aslında insanı tamamen edilginleştiren bu süreç sonunda sadece ve sadece insandışı kaynakların ürettiği bilgiye inanan, insandışı kaynakların ürettiklerine güvenen bilinç dönüşümü çağına geçiş yapıyoruz.
Recep Mervan Toksoy
Türk Dili Edebiyatı Öğretmeni